Python: Różnice pomiędzy wersjami
(→Tworzenie wirtualnego środowiska) |
(→Tworzenie wirtualnego środowiska) |
||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
Also creating executable in my-venv-3.4/bin/python | Also creating executable in my-venv-3.4/bin/python | ||
Installing setuptools, pip...done.{{endoutput}} | Installing setuptools, pip...done.{{endoutput}} | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ==== Aktywacja wirtualnego środowiska ==== | ||
| + | |||
| + | Do uruchomienia skryptu za pomocą interpretera wystarczy podać ścieżkę do nowego pliku wykonywalnego <code>python</code> (<code class="directory">~/.virtualenvs/''nazwa_środowiska''/bin/python</code>), jednak w celu ułatwienia korzystania z ''virtualenv'', utworzony został skrypt <code class="directory">bin/activate</code>, którego załadowanie zmodyfikuje środowisko użytkownika w taki sposób, by ułatwić korzystanie z nowego środowiska. | ||
| + | |||
| + | {{ prompt }}source ~/.virtualenvs/my-virtualenv/bin/activate | ||
| + | <span class="output">(my-virtualenv)</span> {{ prompt }} | ||
| + | |||
| + | Po załadowaniu skryptu aktywacyjnego widać, że zmienił się znak zachęty. Na początku została podana nazwa wirtualnego środowiska, w którym użytkownik aktualnie się znajduje. W tym stanie nie trzeba podawać pełnej ścieżki do interpretera, polecenia <code>python</code>, <code>pip</code> oraz <code>easy_install</code> będą wykonywane korzystając aktualnie wybranego środowiska wirtualnego. | ||
| + | |||
| + | Opuścić dane środowisko można wydając polecenie <code>deactivate</code>. | ||
Wersja z 23:16, 17 gru 2014
Python to język programowania wysokiego poziomu. Na serwerach MyDevil.net możliwe jest uruchamianie stron i aplikacji opartych o ten język.
Spis treści
Dostępne wersje
Domyślną wersją języka Python na serwerach MyDevil jest wersja 2.7.8 - wywołanie polecenia python uruchomi interaktywny interpreter języka właśnie w tej wersji. Oprócz tego dostępne są również polecenia python2.7, python3.2, python3.3 oraz python3.4, służące do uruchamiania interpretera w wersjach: domyślna (2.7.8), 3.2.5, 3.3.5, oraz 3.4.1.
Virtualenv
Virtualenv to narzędzie służące do tworzenia izolowanych środowisk języka Python. Używanie Virtualenv rozwiązuje podstawowy problem związany z różnymi wersjami dodatkowych bibliotek języka oraz uprawnień - wirtualne środowiska są tworzone całkowicie w katalogu domowym użytkownika, co (razem z dostarczonymi przez virtualenv w standardzie narzędziami) pozwala na pełne, samodzielne zarządzanie zainstalowanymi modułami.
Informacja
W tym poradniku utworzono i wykorzystano katalog ~/.virtualenvs do zgromadzenia wszystkich utworzonych przez użytkownika wirtualnych środowisk. Nowy katalog można utworzyć za pomocą polecenia mkdir ~/.virtualenvs.
Tworzenie wirtualnego środowiska
Wirtualne środowisko można utworzyć wykonując w wybranym katalogu polecenie virtualenv podając nazwę środowiska jako parametr:
$ cd ~/.virtualenvs $ virtualenv my-virtualenv New python executable in my-virtualenv/bin/python2.7 Also creating executable in my-virtualenv/bin/python Installing setuptools, pip...done.
Takie wywołanie polecnia tworzy nowe środowisko wirtualne wykorzystując domyślną systemową wersję pythona, tj. 2.7.8. Za pomocą flagi -p można wskazać inny plik wykonywalny, co w konsekwencji tworzy środowisko wirtualne używając innej wersji języka Python:
$ cd ~/.virtualenvs $ virtualenv -p /usr/local/bin/python3.4 my-venv-3.4 Running virtualenv with interpreter /usr/local/bin/python3.4 Using base prefix '/usr/local' New python executable in my-venv-3.4/bin/python3.4 Also creating executable in my-venv-3.4/bin/python Installing setuptools, pip...done.
Aktywacja wirtualnego środowiska
Do uruchomienia skryptu za pomocą interpretera wystarczy podać ścieżkę do nowego pliku wykonywalnego python (~/.virtualenvs/nazwa_środowiska/bin/python), jednak w celu ułatwienia korzystania z virtualenv, utworzony został skrypt bin/activate, którego załadowanie zmodyfikuje środowisko użytkownika w taki sposób, by ułatwić korzystanie z nowego środowiska.
$ source ~/.virtualenvs/my-virtualenv/bin/activate (my-virtualenv) $
Po załadowaniu skryptu aktywacyjnego widać, że zmienił się znak zachęty. Na początku została podana nazwa wirtualnego środowiska, w którym użytkownik aktualnie się znajduje. W tym stanie nie trzeba podawać pełnej ścieżki do interpretera, polecenia python, pip oraz easy_install będą wykonywane korzystając aktualnie wybranego środowiska wirtualnego.
Opuścić dane środowisko można wydając polecenie deactivate.
